płonące wspomnienia
https://youtu.be/S3OiNh_Vlvs
w zaklętym kręgu
świeca dopala swój żywot
bajki z dzieciństwa
i lalka
która nigdy nie płakała
ćma która wpada
w pułapkę ognia
i my
przytuleni przy ognisku
otuleni ciepłem miłości
a rzeka wciąż niezmiennie
płynie
obmywając brudy przeszłości
pozostawiając
lustrzane odbicie przestrzeni
w duszy orkiestra wciąż gra
świerszcz na skrzypcach
do snu zaprasza
oj nie
jeszcze nie czas
na pląsy senne
jeszcze życie przed nami
zabiegani
w gąszczu myśli
w chaosie bezsilni
szamocząc się uciekamy
z objęć
a jednak niecierpliwi
czekamy na nie
o świcie
zaśpiewam ci piosenkę
radośnie jak dawniej
a teraz
idźmy już do domu
bo niebo płacze
Komentarze (33)
może i nie powinnam, ale pod koniec się uśmiechnęła,
jakoś tak ciepło na sercu :-)
witam w ten słoneczny dzionek
i życzę pięknego dnia
dziękuję pięknie wszystkim odwiedzającym
Piękny nastrojowy wiersz Poruszasz nim serce
Pozdrawiam cieplutko Sabinko :)
Piękna refleksja:)))
Bardzo romantyczny wiersz o miłości. Pozdrawiam
serdecznie.
Podoba sie wiersz, swietny w nim obraz i nastroj,
wiersz, zyje, bardzo na TAK.
Pozdrawiam Sabinko.:)
A było tak pięknie, już prawie pląsy senne rozpoczęta,
a tu łzy z nieba...czas powrotu...pozdrawiam
Rzeka życia niesie ze sobą brudy...
Objęcia są bardzo ważne w miłości.
Dobrze, że niebo nie płacze zmartwione "wyczynami"
ludzkości.
Pozdrawiam najserdeczniej z uśmiechem :)
Ladnie, lekko nostalgicznie.
Pozdrawiam:)
Bardzo ładnie Sabinko. Pozdrawiam.
Brawo!!Wzruszający obraz...
pięknie Sabinko, pięknie!
pozdrawiam serdecznie :)
Bardzo ładny wiersz Sabinko
nawet niebo wzruszyło się...
Słonecznego dnia:)
dziękuje za odwiedziny
dobranoc kochani
Przepiękny wiersz o miłości na tle wszystkiego co nas
otacza dosłownie i w przenośni... Pozdrawiam. Miłej
nocy...