płonący człowiek

z tajemniczych gór
w wędrówkę się wybrali
we dwóch
człowieczeństwo osiągnąć chcieli
zastali dziwny świat
zapragnęli normalności
zamiast tego dostali maski

teraz wędrują samotnie
po pustkowiach
nie mogli żyć w maskach
okłamali ich biali ludzie
w wyobraźni widzą jeszcze białą sale
narzędzia i jasność
teraz to tylko biały punkt w wyobraźni
ledwie ślad

rozczarowani i okłamani
z posmakiem goryczy w ustach
oddalają się w nieznane
w noc

teraz płoną jak pochodnie
rozświetlając mrok
odpadają im członki
ręce, nogi, głowa
płoną samotnie

autor

Daniel M

Dodano: 2007-10-31 01:40:57

Ten wiersz przeczytano 605 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Biały Klimat Dramatyczny Tematyka Fantastyka

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie