Po drugiej stronie
Pamięci Pawła
Z prochu powstałeś
i w proch się obrócisz
odbiło się echem
pośród drzew
w majowy dzień
Tak subtelnie
i miękko jak motyl
poszybowałeś ku niebiosom
Wieczne odpoczywanie
racz mu dać Panie
ścieliło się gęsto
na drżących wargach
a oczy wpatrzone w białą urnę
szukały pocieszenia
że kiedyś spotkamy się
Tam – po drugiej stronie
Zanim jednak
zakończymy nasz rejs
po oceanie życia
szepczemy raz po raz
spieszmy się kochać ludzi…
autor
Osamotniona20
Dodano: 2013-05-08 20:22:07
Ten wiersz przeczytano 884 razy
Oddanych głosów: 10
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (12)
Piękny..
Piękny...spieszmy się kochać ludzi…
mój ś.p. mąż ma ten cytat na nagrobku . Przepraszam za
prywatność, ale tak wyszło.
Pozdrawiam i już milczę.
Pomilczę...
zatrzymał mnie ten wiersz ..
po drugiej stronie....
pozdrawiam:-))))
refleksyjny, ładny wiesrz.
Tak to prawda - śpieszmy się kochać, ale czas tak nam
ucieka że hej...ładny i ciekawy wiersz...pozdrawiam
"spieszmy się kochać ludzi…" na co dzień prawie nikt
tego do serca nie bierze... Wiersz skłania do zadumy.
Z nadzieją o drugim brzegu:)
napisałam niedawno - po drugiej stronie snu...tuż po
pogrzebie
fakt, spieszmy się kochać ludzi, bo tak szybko
odchodzą...
refleksyjnie i subtelnie o smierci...
Poczułam dreszcz. Pomilczę...
Po Drugiej Stronie Wrót Czasu
to - nie nasz czas - płyńmy po rozległych wodach Mórz
życia