Po drugiej stronie okna...

Pomagajmy!!! To tak mało nas kosztuje, a dla innych tak wiele znaczy!

Kap, kap, kap i łza za łzą...
Znamy ciepło rodzinne,
Wiemy, jaki matki głos.
Problemów jednak wciąż szum.
Czy to ważne?! – Błahostka.
Czuć szczęście świąt.
Jednak nie wszyscy to czują.
To Oni tacy niezwykli,
Lecz szarzy, niewidzialni.
Kto o nich pamięta?
Tacy niewinni.
Cierpią za... – No właśnie, za co?!!
Nie znają miłości, nie mają nic prócz siebie.
Jedno tylko marzenie:
Dom, prawdziwy dom – niedoceniany przez innych.
Są jeszcze Ci, co nie odczuwają świąt.
Nie mają jak, ani czym.
Spójrz i tam gdzie głód, usłysz wewnętrzny głos.
Oddaj część miłości!
To tak nie wiele dla Ciebie, a dla Nich tak wiele!!!
Daj poczuć innym szczęście.
Niech wiedzą, że dziś święta.
Niech odczują cząstkę raju...

autor

9jagoda0

Napisany: 2008-12-06 Dodano: 2008-12-10 12:08:48

Ten wiersz przeczytano 519 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Monolog Klimat Smutny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie