po godzinach

masz mnie czasie długo potem
nawet jak mnie nie ma
obcy

zanim wstanę jestem tam
będę może znowu
gdy dojadę

wstawanie jak śniadanie
zjedzony czasem
sam

nie wiem jak to było naprawdę
wtedy kiedyś jako miło
była

chwila nie jedna jest teraz
wtedy nie wróci
nic

nie masz pojęcia jak tęsknota
uderza w pas powoli
i boli

złamany będę dość długo
nie przerwany może
deszcz

jestem teraz tutaj świadom tego
co będzie mi dane
niewiedza

co też powiesz mi życie
odchodzisz za szybko
mijanie

jeśli zostawię trochę minut
jeśli zaginę w niebycie
życie

zostawiłem zaspałem zapomniałem
obudzony sam wstanę i nie tak
opowiem ci wszystko

jeszcze raz powoli

autor

wojtas68

Dodano: 2007-09-05 08:44:54

Ten wiersz przeczytano 568 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Wolny Klimat Optymistyczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie