Po jedenaste

Tekst do przemyśleń o duchowości i współczuciu, z
sugestią, że doświadczenie jedności nie zawsze wymaga
pełnego zrozumienia modlitw i rytuałów, z podaniem
obrazowych metafor i refleksji nad empatią.
(+)

Znakomity wiersz.
Pozdrawiam :)

Dołączam do komentujących,wspaniały,mądry wiersz.
Pozdrawiam

Podpisuję się pod wszystkimi komentarzami.
Pozdrawiam Autorkę:)

Witaj.
Wspaniały, refleksyjny wiersz.
Pozdrawiam serdecznie.:)

Bardzo głęboki wiersz. Zatrzymał na dłużej :)

Znakomity.

Mniej modlitw, więcej dobrych uczynków,
częściej zaglądajmy do lusterka,
fałsz, obłuda do czasu czynią cuda,
szanuj drugiego jak siebie samego.
Tylko tyle i aż tyle odczytałem z Twojego
bardzo dobrego, mądrego wiersza.
Serdecznie pozdrawiam życząc miłego wieczoru :)

"Nie czyń drugiemu tego co tobie niemiłe" a wchodzenie
z butami w cudze życie jest niegodziwe. Nie pozwólmy
komukolwiek zarządzać naszym rozumem, bo to może być
dla nas niebezpieczne i zgubne.
Z podobaniem refleksyjnego wiersza
pozdrawiam serdecznie :)

Doświadczamy każdego dnia brudne buciory hipokryzji.
Wielkie brawa za poruszony temat. Jak zawsze u Ciebie
czuję potrzebę zatrzymania się na dłużej. Nachodzi
mnie refleksja nad tym co piszesz. Wspaniale piszesz.
Pozdrawiam serdecznie :)

Niesamowity wiersz, na długo mnie zatrzymał.
Pozdrawiam serdecznie :)

Witaj,

Za aTOMash-em ! :)
Wyjatkowa refleksja. :)

Chyle czola zamiatajac przed Toba kapeluszem:)

Dziękuję wszystkim którzy poświęcili swój czas dla
wiersza - dziękuję. :)

Ciekawie, nie wiem jak to jest kalać modlitwy, wiem
tylko, że wśród modlących się jest niestety wielu
hipokrytów, którzy drugą osobę chętnie by w szklance
wody utopili,
nie ma w nich ani dobra ani empatii, lecz są całe
pokłady nienawiści, zwłaszcza, gdy im się powie, to,
czego nie chcą o sobie wiedzieć.
Pozdrawiam Poetkę wieczornie.