Po Nowam Roku

Pośwancóno dla Ónkla.

Po Nowam Roku na Warniji zawdy sia draszowało.
Ziorka z lata do jydła na mónka i dla ptacstwa uż nie buło i jek gbur rychtyk ludziów łobstalowoł, to bez jedan dziań cołan siójsiek wydraszowany buł.
Z jeny stróny drewmaszyna snopki na zidłach
podowoli, z drugi ziorka zaro do mniechów i słóma.
Mniechy na schabach na góra w chałupsie wynosili i rozsypuwali do łuschniancio.
Co pora dniów drzewniannami szypami sia te ziorka przesypuwało.

Twoje ja wiatr ku drzewom porwał.
Zmusił, by tatarakiem wśród koron osiadł,
a potem je w mowę śmieszną zamienił,
dla wszystkich tak szybko zapomnianą.

Wyżej tylko liść nim spadł potrafił,
przez chwilę wiruje lotnik zimowej udręki
i ślady co mgłą spokojną brodzącą.
Cisza już, koniec ziemskiej męki.

Tam gdzieś słońce nie szczędzi jasności
na osi osadzone jak oczy wołają.
Tam już o miłości słyszą Twoje potomności.

Melodię na trąbce Tobie znów zagrają.
Pamiętasz? Tak chciałeś z przyczyn miłości.
Zostanie kawałek historii z Warmią związaną.



















draszowanie- młócenie
rychtyk- dobrze
łobstalowoć- umówić
drewmaszyna- młockarnia
siójsiek- sąsiek
schaby- plecy
mniech- worek
drzewnianne szypy- drewniane szufle.

Poświęcony śp. Wujkowi Jerzemu. https://youtu.be/006YS_EyYl0

autor

Annna2

Napisany: 2021-12-26 Dodano: 2021-12-26 14:20:41

Ten wiersz przeczytano 2028 razy

Oddanych głosów: 31

Rodzaj Wolny Klimat Dramatyczny Tematyka Na dobranoc

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie