Po zmierzchu

W ciemności
rozpoczynam życie.
Odradzam się,
wychodzę z ukrycia.

Po zmierzchu,
gdy noc świat otoczy,
jak kępa mchu
wilgotne są me oczy.

Wstaję na nogi,
odwijam bandaże.
Schodzę z prostej drogi,
tak jak Mrok mi każe…

Zapach krwi
pobudza me pragnienie.
Całe ciało drży,
gdy widzę jej strumienie…

Powoli spływa
po mej wyblakłej skórze.
Nagie żyły zakrywa
i miesza się z kurzem…

Uwielbiam ją,
lecz ten głód to przekleństwo.
Z każdą kroplą
tracę swe człowieczeństwo…

Tylko ona
potrafi mnie zwabić.
Tylko jej brak
może mnie zabić…

autor

Reila Danza

Napisany: 2006-07-12 Dodano: 2006-07-12 22:50:07

Ten wiersz przeczytano 640 razy

Oddanych głosów: 8

Rodzaj Rymowany Klimat Mroczny Tematyka Fantastyka

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie