Pobiegnę tam

zainspirowany pięknem Bieszczadów

Tam gdzie łowna zwierzyna przez bory przemyka,
kurz jak obłok nad dukty wzniecają kopyta.
Na pagórkach tętniących soczystą zielenią
wilk nocami złowrogą melodię skowycze.

Gdy już jesień jak malarz barwami zachwyci,
siwym dymem pokryje zadrzewione zbocza,
strofom pióra zabraknie ustom tchu by mówić,
a źrenice jak panny zatańczą ochoczo.

Wstęgą ścieżek na górę w nurt przygód nieznanych,
po kamieniu i grudzie aby móc usłyszeć
jak w zwalonych przez burzę, starych pniach zmurszałych
wiatr z melodią przysiądzie, koncertem zachwyci.

Tam pobiegnę o świcie, nawet bosą stopą
nim promienie wypiją z ziemi krople rosy.
W takcie ciszy po piękna niedotkniętej stronie
sama Pani Natura o szacunek prosi.

autor

kaczor 100

Napisany: 2016-10-16 Dodano: 2016-10-16 11:07:04

Ten wiersz przeczytano 3506 razy

Oddanych głosów: 72

Rodzaj Sylabiczny Klimat Ciepły Tematyka Przyroda

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie