Pocałuj!

ze starego zeszytu

Była noc. Jakaś czwarta, czy piąta.
Jeszcze trochę, a będzie już rano.
Już personel zaczął w knajpach sprzątać,
Więc ostatnich gości wyrzucano.

Los czy szczęście na pustą ulicę
Nas w tej samej chwili wyrzuciło
I staliśmy pod wielkim księżycem,
Aż szepnęłaś „To chyba jest miłość.”

Szliśmy razem powoli wzdłuż plaży,
Lecz ja miałem niewielką nadzieję,
Że się jakiś romans nam przydarzy.
Miłość minie, kiedy wytrzeźwiejesz.

Ale zanim się całkiem rozpłyną
Twe uczucia w świetle dnia nowego,
To pocałuj mnie chociaż dziewczyno,
Bym miał małą chwilę szczęścia z tego!

Bliski wschód pokrył fale już różem,
Czarne niebo zrobiło się sine.
Ja myślałem „Raczej lub mnie dłużej,
A nie kochaj przez jedną godzinę”.

Pierwsze jasne przebłyski na wodzie
Rozpoczęły wesoły swój taniec.
Było szaro. Dzień nowy nadchodził –
Smutny dzień, gdy mnie kochać przestaniesz.

Ale zanim się całkiem rozpłyną
Twe uczucia w świetle dnia nowego,
To pocałuj mnie chociaż dziewczyno,
Bym miał małą chwilę szczęścia z tego!

Tłumaczyłaś, że ty jesteś inna,
A ja jestem przez duże „c” człowiek...
No i trwała ta miłość godzinna.
Zawróciła mi w sercu i w głowie.

Gdy trzymałaś dłoń moją w swej dłoni,
Jakieś bzdury mi plotłaś wspaniałe,
To nie czułaś, że zbliża się koniec
Tej miłości. Ja o tym wiedziałem.

Ale zanim się całkiem rozpłyną
Twe uczucia w świetle dnia nowego,
To pocałuj mnie chociaż dziewczyno,
Bym miał małą chwilę szczęścia z tego!

autor

jastrz

Napisany: 2022-09-29 Dodano: 2022-09-30 00:12:10

Ten wiersz przeczytano 904 razy

Oddanych głosów: 22

Rodzaj Rymowany Klimat Melancholijny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie