Pocałunek śmierci

Wszyscy zdziwieni brakiem uśmiechu na Twej twarzy
Prawdziwą przyjaźnią nikt tutaj nie obdarzy
Tyle fałszywych otacza Cię ludzi
Gdy przyjdzie groza nikt Cię nie przebudzi
W swych codziennych troskach tak bardzo zatraceni
W swych codziennych problemach istotnie zagubieni
Żadne z nich rzucać cienia nie ma siły
Leżą na łożu mogiły
Robiąc z siebie niewolników własnego losu
Nie usłyszą od Boga głosu
tak dawno nie byli w Kościele
Coraz więcej ran jest na ciele
Brak miejsca by się wkłóć
Już żadne z nich nie będzie tego czuć
Pokłute stopy, pokłóte ręce
Choć wie, że nie powinno chce nadal więcej
Wyraźnie juz tak blisko lecz sił brak było
CUdowne życie w piekło się zamieniło
Przez jedną głupotę
Mając psyhiczną ślepotę
Przez chwilę nie uwagi
całe swoje życie stracił
Kolejna dawka-narkotyk
Jest jak delikatny śmierci dotyk
Nabijając się z ludzi normalnego bycia
Nie domyśla się jak wielkie zagrożenia stwarza jedna dawka dla życia
Wciąż kłuje się tą samą igłą
Zapominał co tak cenne kiedyś było
Kocha niespotykanie
Miłość na obiad i na śniadanie
Uczucie na zawsze do nieskończoności
Zatraci się bez końca w swej nicości
Trafia do karetki zupełnie z przypadku
Czy to wina dzisiejszego obiadku?
Diagnoza postawiona prosta jest niebywale
Wyrok? Nieważne...nie istostne wcale
AIDS wciąż słyszy w swej głowie
Pozytywny będzie wynik?Dopiero się dowie
Jakie będzie Twoje życie kiedy dowie się Twój brat
Pozytywny jest Twój wynik? Tak...

autor

Pyzula-Ada

Napisany: 2005-12-30 Dodano: 2005-12-30 19:53:25

Ten wiersz przeczytano 632 razy

Oddanych głosów: 1

Rodzaj Rymowany Klimat Smutny Tematyka Ciało

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie