Pochód żywych trupów

Spoglądają zza stalowej siatki,
Oczy śmiercią nabiegłe,
Oczy syna i matki,
Szepczą bezgłośnie usta zatęchłe.

Przestępują krok za krokiem,
Owleczone skórą kości,
Toż Czechowicz był prorokiem,
Widział ludzi tych katorgi.

Przerywa ciszę miarowy dźwięk,
To skrzypi u wózka koło,
To pcha nędznik zmarłych pęk,
Nie wszyscy mogą przetrwać pracy horror.

Słychać hałas, pociąg grzmi,
Na rampę transport wjechał,
Wagonów zapach, potu, śmierci, krwi,
Łapią powietrze usta ludzkie, które los bydła czekał.

Trwa selekcja w całej brutalności,
Dzieci, starcy, słabi – kierunek łaźnia,
Nieświadome twarze w całej bezsilności,
Miast wody syk gazu, miast obmycia, finał – kaźnia.

Spoglądają zza stalowej siatki,
Żywe trupy owrzodziałe,
Tamten syn już bez matki,
Przeklinają serca nazistę oprawcę.

autor

Patrycjusz_Last Patriot

Napisany: 2008-03-01 Dodano: 2008-03-01 22:36:14

Ten wiersz przeczytano 577 razy

Oddanych głosów: 4

Rodzaj Rymowany Klimat Dramatyczny Tematyka Śmierć

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie