Pocieszyciel

Pocieszyciel, 2014-09-20

o kruchości nieba gdzie Twa miękkość jak aksamit?
kiedyś pójdę znów twą ścieżka,
teraz zwiększam swą objętość i czuję ziemi smak,
skrzydła opadły mi zostawiając nagie me ramiona,
lecz wiem żę ty przejmujesz mnie mimo skazy mego trzewia,
prowadzisz mnie drogą krętą i cienką do szczytu samego,
Tam doznam spokoju i stanu błogiego zapomnę
to co złe i wzniosę to co dobre i piękne,
choć tak niewiele czuje teraz tego,
ty jesteś mym odkupieniem źródłem i życiem i miłością,
Do ciebie prowadzę bliskich moich i tych dalekich i tych odwróconych,
bo życie me znakiem jest trochę cięższym od puchu ale większym od losu całego,
o to ja która niosę dar odkupienia.

autor

Eliedi

Napisany: 2014-10-20 Dodano: 2014-10-20 00:07:14

Ten wiersz przeczytano 494 razy

Oddanych głosów: 4

Rodzaj Bez rymów Klimat Melancholijny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie