Pocieszycielka smutnego wiersza

Twój wiersz na plus.
Ale czy wiersze czy prozę piszemy najpierw dla siebie,
a jeśli znajdzie się czytelnik, któremu się nasz twór
spodoba, tym lepiej.


(Jak się moja książka nie spodoba, to też będę musiała
przełknąć tę pigułkę).

Pozdrawiam

I tego się trzymać, najważniejszy jest czytelnik.
Jeżeli jest, to cóż nam krytyce znawcy. Zawsze trzeba
być sobą nawet w pisaniu.
Pozdrawiam

Trochę smutny wydźwięk wiersza, co do niemieszczenia
się w tom, to msz, w dzisiejszych czasach nie ma
takiego pojęcia, każdy, kto ma kasę może go wydać,a co
do klik, to też smutna prawda, a jeśli chodzi o gusta
krytyków, to one często się różnią od tych, zwykłego
czytelnika.
Z tym "czutego inaczej" jakoś mi dziwnie się czyta,
ale może to mój problem...
Co do tego, że kilku, to nie mam złudzeń, jeśli o mnie
chodzi, co prawda to chyba ilość czytających nie
powinna być najważniejsza, ale może racji nie mam.
Dobrego weekendu życzę.

Ja muszę czasem wyrzucić z siebie słowa:)) A czy
będzie z tego wiersz czy nie:) To już nie takie
ważne:)
Twój przekaz jest bardzo wartościowy:)

Jak dla mnie wiersz ma zadziałać
jak błysk i grom.
Nie lubię grzebać
siedem warstw w głąb.

cisza

Stek bzdur jednogłosu któremu nic nie wyszło a już na
pewno nic w pisaniu. Prosze mi pokazać chociaż jeden
pani tekst który mogę znaleźć w poezji polskiej jako
wzór do naśladowania, inaczej pomyślę że łże pani i
robi z siebie
połetkę.

Jeszcze jakieś trzy lata temu, a moze nawet dwa,
byłabym dyskutowała z przesłaniem tego wiersza, ale
dziś się z Tobą zgadzam. Czasem trzeba czasu by
zobaczyć co naprawdę jest istotne.

A krytyka? Ta ukryta za nickiem, bez twarzy, to żaden
autorytet. Jest potrzebna, ale podchodźmy do niej ze
spokojem.

Mnie ani ziębi ani grzeje obecnie:)
Autorytety w dziedzinie krytyki mam dwa, znane mi w
realu z imienia nazwiska i podania ręki:) A są dla
mnie autorytetami, nie dlatego że znane na świecie, że
mają wielkie osiągnięcia, ale dlatego jak w ich
towarzystwie czują się ludzi prości, czasem ignoranci
w dziedzinie poezji, piszący na różnym poziomie. Te
autorytety to starsze panie. Jedna jest znanym
filozofem, a druga równie znanym językoznawcą i
krytykiem literackim. Zawsze mówię, że mam wielkie
szczęście, że dane mi znac takich wspaniałych ludzi. A
znam je dzieki komuś z beja, kto mnie wypchnął między
ludzi z miomi prostymi wierszami. Jutro wieczorem
opowiem o tym.

O wielkości człowieka świadczy własnie coś takiego,
jego postawa w stosunku do kogoś kto jest może słabszy
i nie posiada wiedzy. Widzenie w kimś człowieka i
ubogacanie go swoją wiedzą, pokazanie kierunku, bez
tej wyższości wszechobecnej.

Wśród krytyków(tych znanych jako krytycy)na
portalach poetyckich zauważa sie powszechną tendencję:
ignorowanie wypowiedzi, czy nawet wyraźnie
skierowanych do nich pytań, osób, ktore wg nich piszą
nietrendy, np. bez metafor lub proste rymowane
wiersze. Przy czym metaforyka to musi być taka, żeby
nikt normalny nie wiedział o co biega:)))
Normalny, to czytelnik z ulicy, taki, który wiersza
w życiu nie napisał. Taki czytelnik, nie będzie
czytał tomiku ze współcześnie modną poezją. To znaczy
modną wśrod samych krytyków.

Dla kogo jest poezja, ktorej nikt nie rozumie, dla
kogo jest poezja ogołocona z emocji, sucha, ukrywająca
podmiot liryczny za jakimś tam On, dla kogo pytam.
I sama sobie odpowiem: w większości przypadków to
jedni poeci piszą dla drugich. Zwłaszcza tę nowoczesną
tak zwaną poezję.
Czytelnik z ulicy sięgnie po coś co zrozumie, co go
wzruszy, poruszy, co w nim zostanie.
Ja, wybaczcie, mimo, ze przy tych trudnych
wspólczesnych metaforycznych wierszach spędzam duzo
czasu i mimo, ze wiele rozumiem, to niestety bardzo
szybko te wiersze zapominam.

Sorry, ale jakoś mnie natchnęło. Mocno zmieniłam
zdanie, od tego jakie miałam kilka lat temu.

Przy okazji bardzo przepraszam tych starych bywalców
beja, ktorych kiedyś może uraziłam swoim darciem mordy
pod wierszami. Wybaczcie.
Nikogo już nie będę nigdy nawracała, ani nauczała, bo
każdy ma swoją ścieżkę i każda jest ważna:)

Z różnych powodów ludzie piszą wiersze lub czasem coś
w podobie i niekoniecznie trzeba trafić na top listę.

Pozdrawiam :)

Tak byc moze...

Wiersze nie powinny czuć się samotne. A inaczej nie
oznacza gorzej. W dwunastym wersie chyba uciekł rym.:)

Dosadnie:)
Miłego dnia, Krzysztofie :) B.G.

no to Waść dołożyłeś do pieca:)
pozdrawiam:)

:)

Jeśli pisanie sprawia przyjemność, to pisać należy i
trzeba, a krytyka? Trudno, nie wszystkim musi się
podobać, każdy jest inny.
Lubię Twoje wiersze.
Pozdrawiam

Dopiszę jeszcze.
Twoje słowa:
Towarzystwo lepsze
gardzi prostym wierszem".
Tak jest, bo i co dalej.

W Twoim wierszu wszystko jest.