Początek początku
Na początku było słowo
choć nie było jeszcze świata
ponoć Bóg nas natchnął życiem
zrodził ojca, matkę, brata
Po zawiłych ścieżkach życia
na rozdrożach dróg, rozstaju
łącząc geny człowieczeństwa
w Boskim się zaczęło raju
Schodząc z drzewa, by rozpalić
pierwszy ogień przed jaskinią
jeszcze w stadzie, nie wiedzieli
że już stali się rodziną
Tworząc skalne malowidła
instrumenty z zwierząt kości
kolorowe rasy płodząc
byli początkiem ludzkości
Spoglądali w gwiezdne niebo
w nich swojego widząc Boga
szaman dbał by ich umysły
strach przepełniał oraz trwoga
Gwiezdne budujemy statki
już nie wierząc w Biblii słowa
marząc że tam pośród planet
czeka na nas przyszłość nowa
A gdy już tam dolecimy
zasiedlając obcych ziemię
rozsiejemy wśród nich geny
by przedłużyć ludzkie plemię
Gregcem
Komentarze (3)
Bardzo dobry refleksyjny przekaz - ludzie zapomnieli
o najważniejszym...
pozdrawiam:-)
Dobry wiersz.
byli początkiem ludzkości, napisał bym : to początek
był ludzkości.
Bardzo ciekawy wiersz. Historia człowieka i od zarania
do dzisiaj w pigułce.
Miłego dnia życzę
człowiek jest zdobywcą, ponad rozsądek.