W poczekalni

wyrobnikom słowa

Jestem bardzo zbudowany i wzruszony Waszymi życzeniami urodzinowymi.
Jestem także ucieszony tym, czego pragnąłby każdy twórca z prawdziwego zdarzenia – mam grono swych odbiorców. Grono to powiększa się, nie kadzi mi, nie ubliża, natomiast krytycznie odbiera to, co im przekazuję.
Nie chcę niczego zapeszać, ale powoli uzyskuję komfort przysłowiowego chłopa, który śpi, a pod pierzyną samo mu rośnie...
Sądzę, że nasza zażyłość pozwala mi już uchylić Wam rąbka mych warsztatowych sekretów.
Poniższy tekst, mimo pozorów, jest jedynie szkicem. Nie wiem, czy powstanie z tego song , wiersz, impresja prozą czy też dłuższy felieton. Tak to właśnie u mnie się dzieje, a dodam jeszcze, że jestem otwarty na Wasze sugestie.

Gdy z siebie się śmieję,
Coś ze mną się dzieje nie tak,
To wina pogody,
Bom chyba za młody na piach.
A kumple wokoło
Pukają się w czoło i wraz
Śpiewają mi chórem
mniej więcej ponurym,
Że coś ze mną nie tego,
że mi wali, aż strach!

Gdy z siebie się śmieję,
To tyję i głupieję na bank.
I ledwo co łypię
na ślepia me rybie
Tak niby na stypie,
ta dam… ta dam...
Nawet moja uroda
otuchy nie doda, o nie!
Coś ze mną nie tego,
ni z owego, ni śmego,
Jak tak dalej,
to przewalę grosz ostatni i w śmiech:

A mnie cieszy pokopany mój los,
Przechodzone kobiety i zakupy za grosz,
Na śniadanie dwie banie i klops.
Bo mnie cieszy przemoczony zły świt,
Wrony z każdej strony rankiem,
z lombardu kwit,
Przeczekanie za pranie i wikt…

słowiarzom

autor

Art Klater

Napisany: 2015-02-13 Dodano: 2015-02-13 22:57:37

Ten wiersz przeczytano 1766 razy

Oddanych głosów: 17

Rodzaj Rymowany Klimat Refleksyjny Tematyka Obyczaje Okazje Dzień Dziadka

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie