pod wycieraczką

wiatr prowadzi na smyczy
jej kruczoczarne kosmyki
firany trzepocą leciutko

cisza
cicho szepce wspomnienia
nie żeby odprowadzić ją do domu
nie
bo i cóż z tego
że powróci

czas nie stanął nigdy w miejscu i nie stanie
pamiętać go będzie i nie przestanie

więc gdzie?
gdzie idzie
skoro jej świat ugrzązł

coraz mniej ma powietrza
jak w trumnie zamknięta
myśli hamuje łańcuch z metalu

rzuciła przeszłość za siebie
w kieszeni znów honor
teraz idzie bezimienna
ale wolna

i tam gdzieś
głeboko
ma jeszcze pokoik do wynajęcia...

''nie ma prawdy jest tylko interpretacja" - nie wszytsko trzeba rozumieć =]

autor

olivka

Dodano: 2006-04-04 20:13:02

Ten wiersz przeczytano 645 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Bez rymów Klimat Obojętny Tematyka Nadzieja

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie