Podanie samotnego kota

Bo ja jestem proszę pani nieśmiały,
jak skowronek przed porannym koncertem,
niech mi pani doda trochę wiary,
choćby bardzo oszczędnym uśmiechem.

Bo ja jestem proszę pani samotny,
kiedy pani nie ma tu przy mnie,
znowu jestem niebywale markotny,
i się w kłębek nawet nie zwinę.

Niech mnie pani proszę pani przytuli,
do swych piersi, do uszka małego,
a ja w zamian pani zamruczę,
coś naprawdę bardzo czułego.

I pójdziemy razem przez wieczór,
przez noc całą przytuleni pójdziemy,
by nad ranem zasnąć snem mocnym,
w którym także razem będziemy.

autor

dewaluacja13

Napisany: 2013-12-10 Dodano: 2013-12-10 17:31:55

Ten wiersz przeczytano 670 razy

Oddanych głosów: 6

Rodzaj Rymowany Klimat Dramatyczny Tematyka Nadzieja

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie