podaruj mi Boże...
podaruj mi Boże papierową duszę...
zapisz ją proszę nadziei tuszem,
pokoloruj radości kredkami,
przyozdób wiary kokardkami.
podaruj mi Boże...
z kartonu serce,
by było proste odrysuj przy ekierce,
pomaluj miłości farbami,
wytnij dobra nożyczkami
i uważaj! - żeby nie poplamić!
podaruj mi Boże...
z plasteliny rozum,
lecz miękki tak tylko na pozór,
ugnieć go pięknie rękoma swymi,
by szczycił mnie tylko czynami dobrymi.
podaruj mi Boże...
z bibuły ręce,
kruche, delikatne,
lecz do pomocy zawsze chętne.
Pozwól mi Boże
być Mistrza dziełem,
pozwól mi być Twoim
papierowym przyjacielem...
autor
anoolka
Dodano: 2009-03-08 09:34:06
Ten wiersz przeczytano 695 razy
Oddanych głosów: 7
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (6)
Ja odnoszę wrażenie że bardzo się na kimś zawiodłeś
,więc ta modlitwa o prawdziwego przyjaciela jest jak
najbardziej uzasadniona .Nie ważne przecinki,a że do
Boga? każdy ma prawo zwracać się do kogo zechce-tym
bardziej jeśli jest to pisane pod wpływem chwili -a
więc od serca -z emocjami żywymi-pozdrawiam
Lubię przecinki z powtarzających się słów ale chyba ty
trochę przesadzasz.Spróbuj to omijać nie za każdym
razem bo straci sens a nie o to chodzi.Nie lubię tego
typu wierszy ale naprawdę lepiej by brzmiał bez
odnośnika do Boga.
Wiersz oddaje prostotę duszy. Prosisz o to wszystko,
lecz mam wrażenie, że już to wszystko masz tylko
wierszem robisz swój autoportret - obraz własnej
duszy.
dziękuję za wszelkie komentarze, a zwłaszcza Tobie
Julio - absolutnie się nie obrażam, a wręcz przeciwnie
dziękuję :)
dobra krytyka nie jest zła :)
pozdrawiam
Modlimy się o Boże z nadzieją że, pomoże.
Piękna modlitwa. Modlitwa może być piękna jesli jest
sercem pisana. Mam nadzieję, że Bóg Cię wysłucha.