Podróż
Idę boso przez świat,
drogami które łączą Nas.
Choć nieubłagalnie mija czas,
będę szedł nawet sto lat.
Przede mną ciężkie dni i noce,
pełne boleści i cierpienia.
Idąc znakami przeznaczenia,
z drogi do Ciebie nie zboczę.
Poświęce całe życie swe,
by dotrzeć do Ciebie,
cały świat mogę przebiec,
by wreszcie zobaczyć Cię.
autor
noname89
Dodano: 2009-07-28 18:07:08
Ten wiersz przeczytano 465 razy
Oddanych głosów: 3
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (2)
Sto lat to zdziebko za długo, może się nie doczekac, a
jeśli się doczeka to będzie oglądac cię jak zabytek ,
może warto się pośpieszyc?A tak wogóle to ładnie.
Wiersz ma piękny nastrój Bliskość przenika Bardzo
ładny Pozdrowienia