Podróż do nieba

Bo tylko Ciebie kocham... I nikogo więcej....

Podróż do nieba

Pukając do nieba bram
Ujrzałam za plecami twarz Twoją
Niczym delikatny pył musnąłeś mój policzek,
A ja zakochana do granic sił wyższych nie potrafiłam uczynić już nic
Zupełnie nic

Przekroczyłam próg i znalazłam się tam
W miejscu, w którym bezpieczeństwo to podstawa
I zobaczyłam wielu takich jak Ty, choć innych jednak
Wszyscy mieli skrzydła i byli tacy... anielscy

Nie wiedząc, co począć, usiadłam na skrawku chmury
Tam, gdzie styka się świat ludzi i aniołów
Bezradna i bezsilna zaczęłam płakać
Lecz nie pomogło mi to w niczym

Wtedy ktoś rozpoczął grę na trąbce, flecie, pianinie....
Muzyka ogarnęła mnie, moją dusze i ciało, poczułam, że jesteś
Stanąłeś obok i powiedziałeś, że nigdy już mnie nie opuścisz
A ramiona twe będą nieustannie wokół mnie

Kocham powiedziałam,
Usiadłam i zapłakałam
Po raz kolejny i niekoniecznie ostatni

Dedykuję choć tych parę słów dwóm aniołom mojego życia. Jednemu chcę podziękować, że niczym pył z nieba pojawił się obok mnie, drugiemu zaś za to, że choć na chwilę zmienił szarą codzienność w czas piękna i błogiej radości.

autor

atka. :*

Napisany: 2005-05-01 Dodano: 2005-05-02 20:40:58

Ten wiersz przeczytano 502 razy

Oddanych głosów: 9

Rodzaj Biały Klimat Rozmarzony Tematyka Nadzieja

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie