Podróż...co prowadzi do domu

Nie lu­bię czuć się jak u siebie w do­mu, gdy jes­tem za granicą... George Bernard Shaw

.
'...płaczesz, że nie masz gdzie iść... niektórzy nie mają dokąd wracać...'


Powrót do domu, tyle radości,
walizka czeka na spakowanie,
serce tak bije pełne miłości,
godzina znana.
Czekaj Marianie!

Podróż już wkrótce, autobus zwiezie,
wejdę do domu, wnętrze to czuje,
kochane miejsca jakby w hipnozie,
dłonią dotykam.
Ból wciąż pulsuje.

Kawa na stole, mąż się tak starał,
teraz to on tu jest gospodarzem,
na wszystko baczy, jakby się karał,
chłop w domu siedzi.
Ja geszefciarzem.

Rozłąka długa, dni wiele mija,
muszę wysłuchać, kto, gdzie i kiedy,
później dyskusja, sprawa to czyja,
życia potrzeba.
Szepce głos wtedy.

Powrót do domu, tam uśmiech złapię,
odnowię więzi bez łez ścierania,
pośpię do woli na swej kanapie,
doznam swobody.
Brak udawania.


...dom to nie kryjówka...to nie miejsce, o którym mówisz: „fajne mieszkanie, ale…”...dom to jest miejsce, w których chcesz być, a otwierając do niego drzwi czujesz, że jesteś we właściwym miejscu...

Miej ty sobie pałace, ja mój do­mek ciasny. Praw­da, nie jest wspaniały, szczupły, ale własny...Ignacy Krasicki

autor

Halina53

Napisany: 2016-10-26 Dodano: 2016-10-26 09:28:53

Ten wiersz przeczytano 1234 razy

Oddanych głosów: 23

Rodzaj Rymowany Klimat Optymistyczny Tematyka Rodzina

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie