W Podziękowaniu Za Przyjażń
Ona wie!
Kto był tak wielkim malarzem ?
Kto namalował oczy Twe ?
Kto był tak zdolnym rzeżbiarzem ?
Kto wyrył usta twe ?
Kto uformował buzię i nie żałował wdzięku
jej ?
Kto burzę włosów dodał i postać stworzył Tę
?
Piękna jak polna rosa i promyk słońca w
pochmurny dzień.
Jak stado koni w biegu i ciepły wiosenny
dzień.
Muzą Tyś moją i mym wspomnieniem.
Mym przyjacielem i radości tchnieniem.
autor
dzbanek
Dodano: 2008-06-26 19:30:00
Ten wiersz przeczytano 703 razy
Oddanych głosów: 3
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (1)
Tak natchnieniem nie każdy może być, ale miłość je
daje i przyjaźń i wiele innych uczuć