Poeta bezkresów

ten wiersz ma jedną podstawową wadę - nieznośną
manierę stylizacyjną na poezję sprzed co najmniej 80
lat. I po co?
wzniosłe archaizmy nie tworzą same z siebie poezji.
Frazy w rodzaju "Noc zwiewna czerwcowa perłami
bezmierna" to puste ćwiczenia stylistyczne. czy nie
można tego samego napisać współczesnym językiem?
martwy język=martwa poezja

Bardzo ładnie. Całkiem po Trzebickiemu - subtelnie. I
dziękuję za odpowiedź.

Ten wiersz jest jak poszóstna karoca w biały dzień na
Marszałkowskiej.

Piękny, zmysłowy wiersz. Wzruszył mnie:)

"Zagubiona, subtelna miłość" - ileż w tym określeniu
tkliwą delikatnością, przepełnionych uczuć...

Klasyczna i prawdziwie upajająca poezja. Doskonałe
rymy, płynność, która unosi...Lekko, jakby od
niechcenia porywa czytelnika i przyciąga, aż żal, że
tylko tyle.

Jak na dziewiętnastowieczną poezję, to nawet całkiem,
całkiem.

bardzo ładnie napisałeś ... klasycznie :)
(zrezygnowałabym ze znaków przestankowych, myślników i
przed "lub" nie stawia się chyba przecinka)

Cóż za piękny wiersz - jestem pod niesamowitym
wrażeniem- to właśnie poezja, piękne delikatne pióro,
wiersz płynny, piekne rymy - czyta się jednym tchem, a
treść ? - brak słów aby wyrazić
mój zachwyt.
Dziekuję za rady, skorzystam.

"Bez tej miłości można żyć,
wieść życie suche jak orzeszek,
maleńki los naparstkiem pić,
z dala od zgryzot i uniesień..."
TO JEST POEZJA !

Poeto, poeto, zawsze marzysz o czymś deliktanym, o
uczcie dla oczu, zmysłów.. serca. O pięknie
niezwykłym, o drżeniu serca.. bo jesteś wrazliwym
człowiekiem , inaczej , lepiej , piekniej chcesz
przeżywać życie. Brawo.