poetka
ktoś myśli o niej skrycie nasłuchując
deszczu co miesza w głowie jak jej wiersze
błyszczące usta nabrzmiałe nasiona
słów mu przyniesie
w dręczących kroplach. roztańczoną
chłodność
będzie zlizywał z perlistych krągłości
aż dotknie szyby - kartki którą spełni
w pieśni miłosnej
jak lęk pokonać i nie lekceważyć
królów co każą pisać do niej listy
jak ją zrozumieć by tęsknotę zmienić
w sen rzeczywisty
kto nadaremnie hamuje pragnienia
krzyczy najciszej i najgłośniej milczy
ona to słyszy więc wysyła deszczem
ten wiersz magiczny
Komentarze (38)
Gdzieś na poziomie elementarnym, sięgającym źródeł
atawizmu - istnieje świat opisywany prawie wyłącznie
przez emocje.
Tylko emocje znają język zdolny do wyrażania miłości,
dobra i piękna.
Poeci wiedzą że ten język istnieje, lecz uczucia
pozostają zawsze w tyle za słowami.
Ale Poetka potrafi uświadomić, że
"kto nadaremnie hamuje pragnienia
krzyczy najciszej i najgłośniej milczy
ona to słyszy więc wysyła deszczem
ten wiersz magiczny".
Wiersz napisany kroplami deszczu.
Wilki zawyły z zachwytu:)
Wiersz świetny pełen magii. Pomysł jak i wykonanie
godne mistrza.
Pozdrawiam
Magicznie, wspaniały wiersz w formie i treści. Zawsze
czytam z podziwem :)
Pozdrawiam serdecznie :)
wyborna stropha Sapphica w wierszu iście magicznym
Czysta żywa refleksja nad poezją. Jak zwykle doskonale
warsztatowo. Zatrzymuje, zachwyca skłania do
refleksji... kto wie? jeszcze kilka takich nasion
natchnienia i może sam wrócę do pisania :)
Piękny wiersz w formie i zatrzymujący w treści.
Pozdrawiam deszczowo:)
magia poetki i tyle mogę rzec,
a jej wiersze to cudowna rzecz.
Wando jak przychodzę do Ciebie zawsze jestem pod
ogromnym wrażeniem. Piszesz niesamowicie. Ten wiersz
także jest świetny.
P.S. Czy możesz odezwać się na mojego maila?