Poezja śmieciowa

Poeta dostał dziś zlecenie,
By stworzyć dzieło. Rad-nierad
Słowa wysypać ma z kieszeni
I wyczarować lepszy świat.
Co to poezja? To obrazy,
Które ustawił rzędem bym
(By czytelnika w stan ekstazy
Wprawić – to można dodać rym.)
I niech to śpiewa, błyszczy i
Migocze – wszystko jedno mi.

Wychodzę sobie z kamienicy
(Muzo! Ty mnie na Parnas wiedź!)
I widzę: leży na ulicy
Wilgotny papier (czyli śmieć).
Inny by kopnął, albo nawet
Podniósł zerkając gdzie jest kosz.
I jak ma taki zdobyć sławę?
Gdyby natchnienia miał za grosz,
To by się wpatrzył w papier ten,
Nim wiatr go gdzieś zaniesie hen.

Stara gazeta to jest przecie
Papier, więc widzę sosny tu,
A pod sosnami jakieś dzieci
Szukają grzybów w miękkim mchu...
Gazeta to nowiny, zatem
Mogę premiera ujrzeć twarz,
Kiedy nakłada on podatek,
Żeby rozkwitał wkrąg kraj nasz,
A opozycja mogłaby
Za to na rządzie wieszać psy.

Gazeta to też trud. Widzicie
Drukarzy, którzy w noce złe
Drukują bzdury, by o świcie
Naród mógł czytać bzdury te?
- To śmieć – „Też prawda” – w głowie świta,
Lecz, czy pomyśli może pan,
Ile śmieć taki może pytań
Stawiać o ekologii stan?
Taka poezja, proszę pana
Jest - mądra, zaangażowana.

autor

jastrz

Napisany: 2021-08-25 Dodano: 2021-08-25 09:37:41

Ten wiersz przeczytano 716 razy

Oddanych głosów: 13

Rodzaj Rymowany Klimat Refleksyjny Tematyka Na dzień dobry

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie