Pogorzelisko
i osiądą złowróżbne kruki
na nagich polach
by żerować
czarnym skrzydłem oplotą
ruiny mnie
ostentacyjnie milczeć będą
a twoje dłonie znów
serce me wyżarzą
autor
erozja
Dodano: 2014-12-07 20:18:41
Ten wiersz przeczytano 636 razy
Oddanych głosów: 4
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (6)
Bardzo oryginalnie o samotności.Pozdrawiam:)
W niekonwencjonalny sposób pokazujesz samotność.
Zgadzam się, że jest ona naszym wrogiem. Pozdrawiam:)
Bardzo ciekawy wiersz, trudny.
proponuje usunąć zaimek "me" z ostatniego wersu -
niedopowiedzenie jest atutem tego tekstu
pozdrawiam :)
Ciekawa treść ale i dobry wiersz.
samotność nie musi być naszym wyborem pozdrawiam:)