Pogubione myśli ...

Kłębią się w mej głowie myśli pogubione,
Takie trochę szalone, trochę roztargnione.
Nijak nie potrafią w ciąg jakiś się złożyć
By nadętej wyobraźni wreszcie kres położyć.

I z prawej na lewo, od tyłu do przodu,
Od jasności po mrok, od zachodu do wschodu,
Wspomnienia chcą wyprzeć, kotłują, szturmują,
Zamknięte szufladki otwierać próbują.

Ni przespać, ni prześnić,
Ni z oczu wykreślić,
Jak nutki godne co z batuty wypływają,
Jak źródła gorące co schłodzić się nie dają.

Tak męczą i dręczą aż czuję że boli,
Że dość, nie wytrzymam tych myśli swawoli!
Aż nagle ... tak cicho i płynnie jak bila do luzy
Rozpierzchły się myśli jak węże z Meduzy.

Nareszcie odpocznie zszargana ma głowa,
Poszufladkować problemy od zaraz gotowa.
Gdy senne marzenia wymiotą hen troski
Puste miejsce zrobią. Na porcję beztroski.

autor

Krystyna

Napisany: 2007-02-27 Dodano: 2007-03-05 07:30:41

Ten wiersz przeczytano 741 razy

Oddanych głosów: 22

Rodzaj Rymowany Klimat Optymistyczny Tematyka Na dzień dobry

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie