Pokarm duszy
spłoszone ptaki opuszczają gniazda
senne marzenia przysłania
woalka powiek
zapis wyobraźni tak realny
maluje wyraźne kontury
zostaje w pamięci
chwila wspomnień
wyryta na stałe
twój widok
jak kamień węgielny
otula rąbek serca
ciepłem napełnia
zostaje na stałe
i chociaż rozum krzyczy
rozrywa przeszłość
na strzępki
serce z dłonią idą w parze
sypią okruchy słowne
pokarm duszy
autor
bozenat73
Dodano: 2021-05-15 09:48:33
Ten wiersz przeczytano 770 razy
Oddanych głosów: 7
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (6)
Chyba wielu z nas posiada wspomnienia, które mimo
przeciwności życia, potrafią być pokarmem dla duszy.
Ładny wiersz.
Pozdrawiam.
Marek
Piękny wiersz :)
wspomnienia bywają tak realne, że prawie rzeczywiste.
Obraz ukochanej osoby wyryty w pamięci jak fotografia
pozostaje na zawsze...piękna melancholia :) pozdrawiam
:)
Pamięć widoku, słów, marzenia, ciepło wspomnień - to
wspaniały pokarm dla duszy i serca, cenny nawet, jeśli
wbrew rozumowi.
Pozdrawiam ciepło :)
piękny
:)