Pokój Delfiny.

Ten pokój który wspominam.
Z niego odeszła miłość.
Błędna heroina losu.
Wstąpiła n mleczną drogę księżyca,
bo tam znalazła swoje szczęście.

Dzisiaj tli się tam smutek spalonych wierszy,
powietrze przesiąknięte dymem imaginacji opium.
pochłaniał niedokończony akt
kobiecego ciała,
Obrazy.
Z wiatrem przygnane halucynacje
niby łąki zielone i światy idealne.
A jednak cmentarne ściany.

autor

Jorg-Wolf

Napisany: 2018-02-05 Dodano: 2021-02-05 19:19:45

Ten wiersz przeczytano 1399 razy

Oddanych głosów: 14

Rodzaj Bez rymów Klimat Mroczny Tematyka Śmierć

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie