W pokoju bez klamek...

Wypuść mnie przecież jestem normalna Wypuść mnie nie jestem nieobliczalna

Obserwują całą dobę przez weneckie lustra
Psychotropowe tabletki wpychają w usta
Ostre światło nad głową.Od niego ciągłe migreny
Męczący psycholog chce na siłę rozwiązać problemy
Cztery miękie ściany.Gdzie drzwi? Gdzie do nich klamka?
Znów wpadłam w szał więc zapinają w kaftan...
Kobieta w bieli wstrzykuje coś na uspokojenie
Leżę nieruchoma czuję jak ciało sztywnieje
Zawieszam wzrok na ścianie - Nowe zajęcie na kilka dni...
Nikt dziś mi już nie pomoże, chociaż krzyczę z całych sił...

Dlaczego ja tu jestem? ...To nieporozumienie
Dlaczego ślepe społeczeństwo nazywa mnie zagrożeniem?

autor

.siostra.nożownik.

Dodano: 2005-04-19 17:42:05

Ten wiersz przeczytano 796 razy

Oddanych głosów: 176

Rodzaj Rymowany Klimat Smutny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie