Pokonam przestrzeń
Ten wiersz wygrzebałam z szuflady, teraz nadałam mu tylko tytuł. Aniu To właściwie Ty ten tytuł wymyśliłaś - dziękuję :)
gonię do ciebie wiatrem
płynę kroplami wody
płatkami śniegu opadam
nawilżę przyciężkie rzęsy
z tęsknotą zamkniętą w sercu
pragnieniem ukrytym w dłoniach
gonię do ciebie wiatrem
płynę kroplami wody
autor
Nula.Mychaan
Dodano: 2008-11-01 00:41:06
Ten wiersz przeczytano 727 razy
Oddanych głosów: 30
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (19)
Miłość gorąca w Twoim pięknym wierszu.
Ciekawa, nietuzinkowa miniaturka... Pozdrawiam.
płyń dalej aż do swojego brzegu....
Wiatr niech niesie ukojenie,
spokój spłynie w deszczu kroplach,
by tęsknota nie spętała
ciepła myśli, nie namokła
tym bezdennym smutkiem, który
kładzie się wspomnieniem każdym
nie pozwala wyczuć srebra
i radosnych blasków gwiazdy…
gonię do ciebie wiatrem...pięknie i z miłością...z
tęsknotą...
Wiersz lekki i rytmiczny.Każdy wers starannie
dopracowany.Forma wiersza dobra.Ciekawa puenta.
wiersz tchnie ciepłem i czułością dobrze ,że wyjęty z
szuflady ujrzał światło dzienne...
rozkołysany rytmiczny wiersz z ładnymi metaforami.
Miłość pokona każdą przestrzeń. Ładnie oddane słowa.
zabraklo mi czegos w tym wierszu...chyba zakonczenia:)
powtorzenie mi sie nie podoba;-) ale ''staaara z
Ciebie poetka'' :D
Miłość pokona wszystko, piękny wiersz:)
Czyli konsekwentnie i z każdą chwilą bardziej zbliżasz
się do celu...Śliczny . wiersz...
No to dobrze ze wygrzebałaś:)gonię do Ciebie
wiatrem,bardzo mi sie to spodobało:)
Pięknie. Gratuluję wiersza
Czas za szybko ucieka, gdy człowiek chce do
człowieka."+"