Pokora

Mysli kolysane biegna w swiat
Po cichu, poplatane, mokna w deszczu
Niby z wczoraj, szukaja swiezych glow
I wbijaja sie z cudza obawa
Z niechcianym lekiem i strachem
Wchlaniaja sie przez skore niczym grypa
Kwitna w nas do czasu porzucenia
By moc sie znowu kolysac z wiatrem.

Innym razem odbijaja sie w lustrach, witrynach
i szarych ekranach naszej rzeczywistosci
Nie zuwazone , nie uspane...
Az wkoncu kuja w oczy
Przypominaja o obecnosci
Nie wracamy do nich, bo nieswieze.

Z dziura w kolanie nie chcemy klekac.

Beluczi

autor

Beluczi

Dodano: 2009-10-14 17:52:29

Ten wiersz przeczytano 546 razy

Oddanych głosów: 1

Rodzaj Bez rymów Klimat Melancholijny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie