Wiersze SERWIS MIŁOŚNIKÓW POEZJI GRUPA AUTORÓW BEJ

logowanie
Zaloguj
Nie pamiętasz hasła?
Szukaj

Pokornie

Skupieni w modlitwie dwaj stali w świątyni,
dziękując za łaski, prosząc wybaczenia.
Pierwszy z nieśmiałością, wzrokiem w ziemie wbitym,
drugi pewny swego zasługi wymienia.

Mądrość z pobożnością, uczciwość w najmniejszym,
wierny przykazaniom jak diament bez skazy.
Drugi szepcąc cicho bił się tylko w piersi :
"Bądź mi miłosierny Panie i łaskawy".

Pierwszy przed ołtarzem składa dziękczynienie:
"Dobrze, że nie jestem jak ten oto celnik".
Drugi nie śmie spojrzeć, prosi uniżenie:
"Odpuść mnie grzesznemu, teraz i na wieki".

Po skończonych modłach wyszli ze świątyni
Dwaj różni synowie Jedynego Ojca,
drugi choć zasłużył cnotami licznymi,
tylko pierwszy łaskę wybaczenia dostał.

Na nic mądrość, cnota, gdy popadasz w pychę,
karmiąc swoje ego z gorszymi się równasz.
Stają się jak szaty połatane, liche...
"Naucz mnie pokory, proszę Ojcze nasz..."

autor

bjedrysz

Dodano: 2012-01-06 15:55:24
Ten wiersz przeczytano 477 razy
Oddanych głosów: 6
Rodzaj Rymowany Klimat Obojętny Tematyka Wiara
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
zaloguj się aby dodać komentarz »

Komentarze (5)

DoroteK DoroteK

piękna i mądra modlitwa, pokora to trudna sztuka...

krzemanka krzemanka

Pokory nigdy za wiele, ładny rytmiczny wiersz, dobrze
się czyta.

iskierka2901 iskierka2901

Wiersz pełen wiary...a pokornych faktycznie coraz
mniej ;(

+++

Maryla Maryla

Och, jak dzisiaj trudno jest o pokorę...

aranek aranek

Napisałeś w temacie dzisiejszego kazania w kościele -
chyba Twój wiersz dobitniej i ciekawiej przemówił:)
Pozdrawiam

Dodaj swój wiersz

Ostatnie komentarze

Wiersze znanych

Adam Mickiewicz Franciszek Karpiński
Juliusz Słowacki Wisława Szymborska
Leopold Staff Konstanty Ildefons Gałczyński
Adam Asnyk Krzysztof Kamil Baczyński
Halina Poświatowska Jan Lechoń
Tadeusz Borowski Jan Brzechwa
Czesław Miłosz Kazimierz Przerwa-Tetmajer

więcej »

Autorzy na topie

kazap

anna

AMOR1988

Ola

aTOMash

Bella Jagódka


więcej »