połączenie

melodią smutku popłynęły w świat
marzenia przebudzone o świcie
lecz pulsujący w sercu strach
ustalił życia nową granicę

nadziei pragnień rzucona myśl
jak pocałunek na powitanie
opadła niczym zwiędnięty liść
boleśnie wrażliwość swą raniąc

potęga mocy przenoszenia gór
zachwiała się w posadach
nie dosięgając pierwszych chmur
jak mgła na bagna znów opadła

nutką samotną pobiegły w niebo
pragnienia na nóżkach cieniutkich
prosząc o kromkę białego chleba
łącząc swą duszę ze smutkiem

autor

suzzi

Napisany: 2013-03-13 Dodano: 2013-03-13 06:47:29

Ten wiersz przeczytano 1844 razy

Oddanych głosów: 26

Rodzaj Rymowany Klimat Refleksyjny Tematyka Wiara

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie