Połamane skrzydła...

jesień przybrała korony drzew w złoto
rozsypała tuziny suchych liści
wąska uliczka tak świeżo pachnie
drewniany płot , widać że stary...
jest tam jeszcze postać kogoś w bieli
w otoczeniu bujnych pajęczyn gałęzi
stoi tak bezradnie wpatrzona w dywan kolorow
który rozmywa deszcz ten sam co wczoraj
brakuje parasola który wiatr wziął w posiadanie
stoi tak sama, zupełnie sama...
jej oczy są bezbarwne i takie smutne
a dłonie ledwo ciągną za sobą te białe skrzydła
już połamane...
lot był nie udany...


Jamie 2007

autor

Jamie

Dodano: 2007-01-09 00:02:15

Ten wiersz przeczytano 735 razy

Oddanych głosów: 19

Rodzaj Biały Klimat Smutny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie