Polecieć...

Polecieć do domu,
zostawić co komu
pisane, nie martwić się niczym,
odlecieć, odpocząć,
nowy rozdział zacząć,
a los niech się tu z kim chce liczy.

Wzbić się w przestworza
i cały ten pożar
zostawić, zgiełk co pulsuje bez końca.
A przyjaznym duszom,
tym co zostać muszą,
posłać pożegnalny, jasny promień słońca...

Rozliczę się ze światem
i... jakimś latem
poszybuję jak orzeł za tobą.
Przez morza słone
na drugą stronę,
taką samą, choć… własną drogą.

Niech mile, kilometry,
nawet lata świetlne
wykonują swe złudne zadanie -
dzielą, coś łącząc,
zaczynają coś, kończąc -
wszak... w jednym zawarte są Oceanie.

Miechu, dzięki za uwagę!

autor

annael

Dodano: 2007-08-31 00:03:05

Ten wiersz przeczytano 1359 razy

Oddanych głosów: 27

Rodzaj Rymowany Klimat Optymistyczny Tematyka Wiara

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie