Policjant na służbie

Zapominam jak smakuje szczęście
Sam na siebie piszę bzdurne skargi
Przecież kiedyś zdarzało się częściej
Do uśmiechu składały się wargi

Głupi jestem że tak to wygląda
Że o smutek bez przerwy się staram
Że do życia potrzebna mi ściąga
Po to tylko by snuć się w koszmarach

Kurz osiada na senne marzenia
Ręce same opadły tak dawno
Moje nowe kolejne wcielenia
Nieodkryte a już je podarto

Do niczego się teraz nie przyda
Na kolanie pisana petycja
Może lepiej by było na rybach
Niż tak trwać jak na służbie policjant.

Gregorek, 22.5.22

autor

return

Napisany: 2022-05-22 Dodano: 2022-05-25 07:43:48

Ten wiersz przeczytano 799 razy

Oddanych głosów: 10

Rodzaj Rymowany Klimat Refleksyjny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie