Polonista
Pięknie ubrać w słowa.....
Polonistą się zowiesz, lecz czyś nim
naprawdę?
Że na swoje barki ciężar tak wielki
bierzesz
Na brak poprawności w mych słowach czujesz
wzgardę
Czy może jasnym, prostym zwrotem je
ubierzesz
Język nasz zawiły czyż jest dziś twym
pragnieniem?
Które musisz spełnić, by jutra znów
doczekać
Niczym pożywienie, powietrze, czy
odzienie
Skoro tak kochasz pisać, człeku - po co
zwlekać?
....uczucie w nich schować
Komentarze (1)
Poprawność widoczna w wierszu słowa bo często
prostota jest pięknem.Wiersz przesłanie ma że nie
często gramatyka tylko myśl wiersz ma mieć.Dobry jest