polubić samotność

" W balowej sukni dziś tańczy ktoś inny " !!!
I to jest cudowna puenta tego wiersza ! Każdy ma swoje
Betlejem !
Swój czas, swoje szczęście. U jednych trwa ono dłużej
u innych krócej. U jednych bardziej intensywnie się
się wypale, bo i siła żarzenia na początku jest
większa, u innych równomiernym płomieniem uczucia
ogrzewa. Bo nie ma na świecie dwóch osób jednakich,
nie ma dwóch miłości identycznych. Ale każdy i każda
ma swoje Betlejem ... krainę szczęścia, tajemnicy i
rodzącej się miłości.
Czas jak rzeka, nieubłaganie płynie, raz wciąga nas w
swoje wiry aby innym razem na wielkie płycizny się
rozlać i w kałuże zamienić .... i wówczas samotności
potrzebujemy jak modlitwy przed snem ! Oczyścić chcemy
nasze dusze, ale i uczucia... ukoić i wyciszyć emocje
... i chociaż dawno minione to jednak czasami dające
znać o sobie. I wtedy smakujemy tą samotność...
nosimy ją w sobie i chronimy ją. Spoglądamy wstecz, a
może też i obok i taka myśl nam przychodzi do głowy "
w balowej sukni dziś tańczy kto inny " ... ale zanim
życie zgorzknieje, pielęgnujemy w sobie nadzieję.
Piękny wiersz ... taka psychologiczno - filozoficzna
analiza wycinka kobiecej duszy ! Ale chyba nie tylko
kobiecej,,, oj, nie tylko.

Całkiem odwrotnie ale sensowne spojrzenie Pozdrawiam
Alino

A jednak gorzka refleksja...
Ps. Czy musi być "ból głodu"?

Czasem warto pobyć ze sobą sam na sam, by docenić to
co się ma...pozdrawiam :)

uwielbiam właśnie takie spojrzenia, z innej
perspektywy, niebanalne; brawo :-)

Miłej niedzieli Alina...właśnie dla Ciebie wychodzi
słoneczko:)

Smutne refleksje... pięknie napisane!

Nigdy nic nie wiadomo alinko,kto i komu
zatańczy...serdecznie pozdrawiam :)

...dziś tańczy ktoś inny ...jutro zatańczysz Ty zawsze
myśl pozytywnie :-)
pozdrawiam

samotność nasza a u innych bal we dwoje
ciekawiuśka refleksja
pozdrawiam

Niekiedy jest potrzebna, na chwilę, może dwie. Wiersz
jest piękny, miło się czytało, pozdrawiam alino-:)

"W balowej sukni tańczy ktoś inny " - piękne
zakończenie samotności w wierszu. A czy tylko w
wierszu ? Każdy z nas potrzebuje chwil samotnych, aby
pobyć samemu ze sobą, aby do własnej duszy zajrzeć,
czasem taki rachunek plusów i minusów za jakiś okres
czasu zrobić.
Każdy autor w swoim wierszu daję cząstkę siebie,
swojego nastroju, czasami swoich pragnień a często też
swoich marzeń. Poezja to takie lustro w którym odbija
się dusza autora.

Znam kilka osób które wręcz kochają samotność. Dla
mnie jest to niezrozumiale.
Alinko, wszystkiego dobrego w Nowym Roku, pozdrawiam z
uśmiechem paaa

bardzo ładnie Alinko

tak Aniu
samotność to czas,kiedy możemy wysłuchać samych siebie