Pomieszanie w stylu klasycznym...

tak naprawdę moje życie zrodziło się z polnych kwiatów
liczyłem biedronki wspinające się po krawędziach
dni upływały od poniedziałku do grudnia

nie miałem w sobie nic z poety
może dlatego nie próbowałem uśmiechać się do ludzi
usta przysłaniała dłoń
a kobiety które tworzyłem nigdy nie należały do mnie

chciałbym słowem namalować jezioro
bez krzyków niepotrzebnych dzieci
człowiek musi poszerzać horyzonty
budowanie strof wymaga miejsca

najlepiej schować buty w przedsionkach wyobraźni
nie oddalać się od domu
tak by zawsze mieć wyjście awaryjne

sens ukrywa się w spacerze dookoła stołu
kiedy każdy kolejny ruch wydaje się być pośpiesznym

autor

saviolka

Dodano: 2011-01-06 16:23:45

Ten wiersz przeczytano 426 razy

Oddanych głosów: 7

Rodzaj Biały Klimat Obojętny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie