Pomnik zapomnienia
Ogród Twej czułości
Bywałem kiedyś tam
A teraz pomnik
Mego smutku
Nigdy pod nim nie stałaś
Przykro mi
Niewidoczny dla Twego oka
Czuły dla serca
Idę w zapomnienie
Ogród Twej czułości
Bywałem kiedyś tam
A teraz pomnik
Mego smutku
Nigdy pod nim nie stałaś
Przykro mi
Niewidoczny dla Twego oka
Czuły dla serca
Idę w zapomnienie
Komentarze (7)
Smutny ale piękny wiersz
Piękna ta nostalgia...
Trzeba starać się zapomnieć jak najszybciej, użalanie
się i tęsknota do niczego dobrego nie prowadzi. Mówią,
że trzeba jedne uczucie zastąpić zastąpić drugim.
Pielęgnowanie w sobie smutku i zatracanie się w nim to
droga do samotności...a nikt z nas nie lubi być
samotny..myślę Pemo że już czas aby to zmienić
Nostalgia zawsze jest po stracie gorącej miłości.
Smutny ale piękny wiersz
smutno kiedy człowiek przestaje być ośrodkiem
zainteresowania