Pomóżmy Ziemi - to też nasza Matka
Wezmę dziś świat w objęcia swoje
przytulę go do siebie ,bo się o niego
boję.
Tak potrzebuje odpoczynku i zrozumienia
otatnio szuka ciszy i wytchnienia.
Okrutnie poraniona
przez ukochanych ludzi głupotę
Tutaj tkwi ołowiana kula,
a tam po bombie krater.
Biedna ma drgawki,cała się trzęsie
walczy z dziwnymi wirusami
Od poparzeń pożarami płacze,
już nie słonymi,lecz kwaśnymi deszczu
łzami.
Okład kojący przyłożę do czoła
opatrzę biedaczki rozległe rany
Chociaż na chwilę ulżę w cierpieniu
choć jestem człowiek mały - nieznany.
Spójrz nasza Niebieska Kula
już sama się ufnie do mnie przytula.
Komentarze (24)
Pięknie, pomóżmy matce ziemi, bo ona nas żywi...duży
plus za ten mądry wiersz.
Bardzo ładny i mądry w przesłaniu wiersz.
Ziemia jest naszym domem. Gdyby nie ona, nie
mielibyśmy się gdzie podziać. Potrzebuje nas tak samo
jak my jej. Nie pozwólmy więc zapominać sobie o tym co
najważniejsze. Dbajmy o naszą drugą "Matkę". Żyjemy
dzięki niej, więc umiejmy się odwdzięczyć za
całokształt naszego bytu. Nie może przez nas cierpieć.
Przępiękny wiersz. Pozdrawiam.
Piękny apel. Wołanie o pomoc. Ale tutaj potrzeba wielu
ludzi a nie jednego tylko człowieka.Dbajmy o naszą
ziemię by żyło się nam lepiej.
O tak, przytulić Matkę Ziemię to takie piekne i
osobliwe.Gdyby tak można choć lepiej o nią
dbać...Byłoby to pozyteczne dla przyszłych pokoleń.
Ile w tym wierszu osobliwej ekologii- takiej płynacej
z serca ciepłej i urokliwej. To apel i poezja w jednej
pigułce.Brawo!
Najwyższy czas by za tę naszą kulę się wziąć by nasi
potomni mogli się cieszyć życiem jak my,a to zależy
tylko od nas samych.
piękny manifest o ziemie powinniśmy dbać bo to nasze
miejsce do życia potrzebna
Pomóżmy Ziemi i dbajmy o Ziemię, w innym przypadku
sobie podcinamy korzenie.