Pomyłka
poczułam na twarzy
spływające ciepło
wilgotnych pocałunków
budzi się świadomość
to tylko słony deszcz
zamykam okna powiekami
próbując zapomnieć
poczułam na twarzy
spływające ciepło
wilgotnych pocałunków
budzi się świadomość
to tylko słony deszcz
zamykam okna powiekami
próbując zapomnieć
Komentarze (28)
jak ładnie...:)
Dobry wiersz, oddaje uczucie.
Wiem co znaczy samotność,pozdrawiam serdecznie
Trudno zapomnieć to co piękne i nam bliskie
pomyłka a jakie ruiny pozostawia
pozdrawiam
samotność bywa smutna ale nieraz jest piękna jak Twój
wiersz, pozdrawiam słonecznie
Bukiet polnych kwiatów może być wyrzutem sumienia, ale
nie musi!
serdeczności
Piękny i bardzo smutny wiersz.Pozdrawiam
"budzi się świadomość" - kluczowa obserwacja.
Przynajmniej dla mnie to jest prawdziwe spostrzeżenie.
Teraz należy otworzyć oczy na całą resztę świata, a
jest na co patrzeć. Pozdrawiam serdecznie :)
Dziękuję kolejnym gościom za odwiedziny. Pozdrawiam
Bardzo smutne mini
Życzę łez szczęscia
Pozdrawiam serdecznie
Smutne, dobre mini, ale czasami tak bywa:))
Myślę, że te rozkoszne pocałunki ciągle tkwią w
podświadomości i dlatego kojarzą się z deszczem. One
mają siłę i potrafią zawrócić w głowie.Pozdrawiam
serdecznie.
Nie smuć się...
Wyobraźnia się materializuje na życzenie wysokiego
stężenia szarości w komórkach (tych naszych, nie
Play'a czy Plus"a), aż się prosiło o taki wniosek pod
wierszem.