popatrz w słońce
popatrz w słońce i zamknij oczy
popatrz w słońce i zamknij oczy
jeszcze raz i zamknij oczy
wtedy ujrzysz swoją istotę
turkusowy kręgosłup
a wokół niego ciało
z przeruchliwych ziaren
trzepoczące w eigengrau
smoczymi skrzydłami
na prawym - filigran duszy
zakodowany w powidoku
istota zawsze zmierza w górę oka
przez masyw łuku brwiowego
w mikrobruzdy czoła
pragnie zniknąć z pola widzenia
i wie że nie będziesz jej ścigać
boisz się stracić wzrok
Komentarze (37)
Bardzo dziękuję Państwu za obecność i wspaniałe
komentarze. Pozdrawiam Was serdecznie i ciepło :)
Łatwiej jest iść w stronę słońca, niż patrzeć na
światło bez przymrużenia oka.
Jak zwykle, z podziwem dla Twojej poezji, serdecznie
pozdrawiam :)
Utwór z dziedziny ezoteryki
Nawiązuje do pojęcia trzeciego oka.
Jest ono bramą, która prowadzi do
innych przestrzeni.
Pozwala słyszeć i widzieć więcej nawet w kompletnej
ciemności.
Boimy się nie widzieć.
Twoje wiersze Wando są wysublimowane, piękne.
Pozdrawiam serdecznie :)
Podziwiam głębie Twoich wersów w wielu wierszach.
Przechodzisz samą siebie, bo ja próbuję rozgryźć
znaczenie tych słów, metafor i czegoś, co tak ulotne,
a przecież obok nas.
Pozdrawiam z zachwytem.
Wandeczko, gratuluję nietuzinkowych wierszy. Czytam z
uwagą po dwa razy i zastanawiam się...Dziękuję kochana
za to, że mnie dostrzegasz, to zaszczyt dla mnie, dużo
dla mnie znaczą Twoje komentarze. Zdaję sobie sprawę z
mojej niedoskonałości, ale piszę szczerze co serce mi
dyktuje, a Ciebie sercem pozdrawiam. :)
Niesamowity wiersz Wandeczko.
Wydawałoby się, że o zwykłych przyziemnych doznaniach
ale to tylko ułuda
To wiersz do ciągłych powrotów i kolejnych
interpretacji.
Symbol słońca jest niesamowity. Trudno patrzeć w
słońce by nie oślepnąć na jakiś czas, a czasem na
zawsze.
Pozdrawiam serdecznie :)
Jak zawsze z uznaniem,
pozdrawiam serdecznie:)
Wando, w tym wszystkim, co się tu ostatnio dzieje,
Twoja poezja pozostaje wyspą, o której pisałaś w "tat
tvam asi". Dwa kapitalne wiersze tak mi się jakoś
skojarzyły. Chyba słyszę właściwy przekaz. Pozdrawiam
Cię jak zawsze gorąco, Szczególna Osobo :-)
Świetna, nietuzinkowa refleksja oraz puenta,
pozdrawiam ciepło Wando.
Fajne, a jzk istota zdąża do podziemnego Słońca? W
każdym razie materia to też jakiś duch. Miłego dnia
Witaj Wando. Nie jestem znawcą nowoczesnej poezji,a
nawet jestem w tej dziedzinie kompletnym laikiem, więc
wstrzymam się od komentarza. Dziękuję za pozytywny
wpis pod "burzą," chociaż wiem, że moja archaiczna
klasyka nie może się równać z poezją nowoczesną.
Ślę serdeczności.
Trudno jest dostrzec własną istotę, ale spróbuję.
Zachęcasz wierszem ;-)
Świetny wiersz.
Pozdrawiam serdecznie :)
Zazdroszczę Ci tego, że dla Ciebie wszystko jest
poezją. Mało tego wszystkie Twoje teksty to solidny
fundament pod poważne rozważania filozoficzne. Ten
wiersz jest kolejnym na to dowodem...
Uśmiechu :)
Często tak robię upajając się ciepłymi promieniami
słońca w stanie głębokiego zamyślenia lub zawieszenia,
myślałam, że to są tylko takie mroczki od nadmiaru
światła :)) Wyobraźnia dopowiada więcej...
Pozdrawiam Wando :)