Poplamione sumienie
życie nakryte obrusem sumienia
kelner świat serwuje dania
są gliniane i szklane naczynia
srebra
krucha porcelana
kusił smakiem
zapachem
kolorem
zatrząsł sercem
zawładnął myślami
kilka kropel na usta spragnione
głód nasycić
nakrycia nie splamić
wzięła kielich w dygocące dłonie
warg nie dotknął
zatrzymała w porę
upadło na blat kilka kropel
ręce czyste
ślad został na stole
ile pytań bez odpowiedzi
ile żalu Bóg jeden wie
na obrusie pod słońce wciąż widzi
nikłe plamy
wyblakłe od łez
autor
bjedrysz
Dodano: 2012-09-10 11:16:19
Ten wiersz przeczytano 529 razy
Oddanych głosów: 3
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (3)
piękny.
Taką poezję lubię najbardziej.
"ile pytań bez odpowiedzi"- bardzo dobry -
pozdrawiam:)
Bardzo mi się podoba Twój wiersz/jest w nim
tajemnica,smutek i poruszone sumienie/.Odkładam go na
wieczór.Pozdrawiam!