Poproszę choć jedną trzecią...

Spokoju...
przede wszystkim
spokoju mi trzeba,
by na nikogo
nie zesłać,,końca świata",
nie wzgardzić.

Mam poczucie winy,
że nie odczuwam twojego lęku,
w lęku cię opuściłam.
I,że zrobi to za mnie ktoś inny,
i z lęku cię uzdrowi.

Nie jestem pewna
czy chcę tej wygody.

Spokoju...
przede wszystkim
spokoju mi trzeba.

Chodzi mi,
o ten błogi moment,
kiedy się nic nie myśli!

autor

ala2

Napisany: 2003-07-21 Dodano: 2006-12-27 02:38:39

Ten wiersz przeczytano 449 razy

Oddanych głosów: 28

Rodzaj Bez rymów Klimat Melancholijny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie