poranki są czarne

Białe wiersze są tak trudne do napisania /szacunek/.

Droga Bobi, zawsze piszę to co myślę :) Dzięki za
dobre słowo, Twój komentarz to miły akcent
dzisiejszego nocnego niespania.

bardzo pieknie piszesz. Zauwazyłam kiedys w nocy, ze
nie piszesz pod wierszami w komentarzach tych
wszystkich bzdur. dlatego tez jestem zaskoczona, ze
pochwaliłas moj wiersz. Dzięki. Na przyszłosc jakbys
czytała to wal smialo jak cos nie tak, ja lubię
konkrety i poprawiac tez sie nie wzbraniam. Pozdr:)

niestety bywają różne
pozdrawiam

hmm... zatrzymujace.pozdr

Moje poranki są bolesne - boli mnie kręgosłup. Wiersz
bardzo dobry:)

potrzebujemy miłości do krwi ostatniej :)

Piękna ta Twoja melancholia...

W wierszu czuć ogromny smutek :) ładny :) pozdrawiam

Wiersz przepełniony smutkiem. To przykre kiedy miłość
nie potrafi roztoczyć swojego piękna dając nam radość.
Pozdrawiam:)

bardzo się podoba... ;)

smutny wiersz, utracone nadzieje...poranki powinny być
jasne:)

Dobrze opisane te czarne poranki, kiedy tracimy wiarę
w miłość.
Krople krwi na kartce skojarzyły mi się z cyrografem.
Miłego dnia.

Wierszem przemawia żal niespełnienia i samotności.
POzdrawiam:-)

jest coś bardzo dramatycznego w tym wierszu, jest
tęsknota, żal i brak nadziei