Poranki w SAMOTNOŚCI
.....
Gdy słońce wstaje,
przez szybę się przedziera,
przez oka firanki na twarz mą spoziera,
Poranek to samotny
Gdy słońce wstaje
nikogo przy mnie nie ma,
tak pusta wtedy Ziemia
Poranek w samotności
Gdy słońce wstaje
leżę w białej pościeli
nikt miejsca tu nie dzieli
Poranek to samotny
gdy słońce wstaje
myślami jestem z Tobą,
spoglądam w pustkę obok
Poranek w samotności.
.....
autor
KWAPA
Dodano: 2005-12-12 06:56:56
Ten wiersz przeczytano 835 razy
Oddanych głosów: 7
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (0)
Jeszcze nie skomentowano tego wiersza.