O poranku

Miło jest myśleć, że jeszcze coś znaczy
Nicość u twoich stóp
Nadzwyczaj miękka tego poranka
Ale żadna z czerwonych róż nie tłumaczy
Czerwonych ust
Na osobiście twoich szklankach

Zaniechaj proszę starań na marne
Sens się zamazał
W obcym zapachu cynamonowym
Naiwne ptaki skuszone ziarnem
Pod cel sfrunęły
Nie jam zdumiona maestrią zmowy

Nie depcz godności swej białej flagi
Statek już fale
Poniosły, do niej
Cóż według ciebie znaczyłoby zdradzić?
Bo nic nie znaczą
Kruche jak papier mosty spalone

Spakowałam twe szepty i ciepłe słowa
Już w przedpokoju
Roznosząc zapach, ostygną skromnie
Ja stoję bosa i całkiem nowa
Nie pamiętając
O czym usilnie chciałam zapomnieć

autor

niebieskasalamandra

Dodano: 2012-03-25 22:14:35

Ten wiersz przeczytano 524 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Nieregularny Klimat Zimny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie